Imperium splamione krwią. Tamtego dnia pochłonął mnie demoniczny miecz i własnoręcznie zabiłam ludzi, których kochałam najbardziej. Po 15 latach bycia pochłoniętą przez demoniczny miecz, posiadłam wszystkie dziesięć stworzonych przez ludzi mieczy, Giosa, i modliłam się do boskiego miecza. „Wyślij mnie z powrotem do przeszłości, kiedy nikt nie zabijał”. Czas cofnął się do momentu sprzed wszystkich tragedii, a miecz wciąż był w mojej dłoni. Tym razem nie spotka mnie ten sam los. Ani demoniczny miecz, ani los, ani nikt inny nie może już mną beztrosko pomiatać. "Nie ma drugich cudów. Na pewno będę szczęśliwa".