Хан Борүм зөвхөн өөрийн нууцлаг өвчний учрыг мэдэхийг хүссэн — үхлийн ялыг хүлээж авах гэж биш. Гэвч тэрээр очсон шаман нэгэн аймшигтай мэдээ хэлэв:

“Чиний бие хар ян энергиэр дүүрэн байна. Хэрвээ чи ян энергитэй эртэй унтахгүй бол удаан амьдрахгүй.”

Амьдрахын төлөө Борүм өөрийн “ян залуу”-гаа хайхаар шийдэв. Тэгээд яг тэр мөчид гарч ирэв — Жү Тайян: кампусын дур булаам, бизнесийн шилдэг оюутан, шүтэн бишрэгчид нь түүнд “Апполон” гэж хоч өгдөг.

Төгс санагдаж байна уу? Гэтэл… Тайян зөвхөн Борүмд хандаж хоёр нүүр гаргадаг байв.

Амьдрал нь аюулд орсон тул Борүм сэтгэл дүүрэн уйлаад, эвгүйхэн ч гэсэн Тайянг татах ажиллагаагаа эхлүүлэв.

Эвгүйхэн оролдлого, сэтгэл хөдөлгөсөн алхамуудын дунд Борүм өөрөөсөө асууна:

— Амьд үлдэх гэдэг нь бага зэрэг амтлаг хайр болж ч болох уу? Нэг талын сэтгэл үү? Эмчилгээний романтик уу? Эсвэл зүгээр л галзуу эмнэлгийн туршилт уу?

Гэхдээ ямар ч байсан, Борүм тэмцэлгүй бууж өгөхгүй нь тодорхой!